ธรร ประช : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 46 / 53

ธรรมะ ประชา มหาโควินทสูตร (ตอนที่ 4 พบ มหาพรหม) ๓๐๘ พระองค์ ทำให้แว่นแคว้นต่างๆ มีแต่ความสงบสุข นอกจากนี้ ท่านยังสอนพราหมณ์ที่มีชื่อเสียงอีก ๗ คน ซึ่งเป็นที่นับถือของ เมือง อีกทั้งสอนมนต์แก่บริวารอีก

บทนี้เล่าถึงการที่มหาโควินทพราหมณ์ ได้สอนพราหมณ์ชื่อดัง 7 คนและบริวาร 700 คน เพื่อเผยแพร่พระธรรมและกิตติศัพท์ของตน ที่ได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับการเห็นมหาพรหมและได้วางแผนที่จะหลีกเร้นตัวเองในฤดูฝนเพื่อปฏิ

ธรรมะ ประชา มหาโควินทสูตร (ตอนที่ 4 พบ มหาพรหม) ๑๑๐ เมือง แล้วหลีกเร้นปฏิบัติธรรมจนครบ ๔ เดือน โดยไม่มีผู้ใดเข้าไป หานอกจากคนส่งอาหารเท่านั้น เวลา ๔ เดือนผ่านไปไม่มีอะไร เกิดขึ้น มหาโควินทพราหมณ์คิดว่

ในตอนที่สี่ของมหาโควินทสูตร มหาโควินทพราหมณ์ใช้เวลาสี่เดือนในการปฏิบัติธรรมโดยไม่มีการรบกวน จนกระทั่งสนังกุมารพรหมปรากฏตัวต่อหน้าเขา มหาโควินทพราหมณ์รู้สึกตกใจและสงสัยในคำกล่าวของอาจารย์ ก่อนจะรู้ว่าเ

ธรระพี ประช มหาโควินทสูตร (ตอนที่ ๗ ออกบวช) ๓๒๕ เหล่าภริยาผู้ภักดีพากันกล่าวว่า “ท่านเท่านั้นเป็น ทั้งหมดของพวกดิฉันผู้ต้องการญาติ ถ้าท่านออกบวช พวกดิฉัน ก็จะออกบวชเป็นบรรพชิตเช่นกัน” มหาชนทั้งหลายที่

ในตอนที่ ๗ ของมหาโควินทสูตร, เหล่าภริยาที่ภักดีต่อพระโพธิสัตว์ได้กล่าวถึงความต้องการที่จะออกบวชพร้อมด้วยท่าน เมื่อมหาโควินทพราหมณ์ออกบวช พระราชาและผู้คนจำนวนมากก็ตามออกบวช แผ่ความเมตตาไปทั่วทุกแห่ง แล

ธรระพี ประช จันทกุมาร บำเพ็ญขันติบารมี (๑) ကာမာ พร้อมกำชับว่า “จะมีชายคนหนึ่งมาในเส้นทางที่พวกท่านทั้งสอง ซุ่มอยู่ พวกท่านจงยิงชายคนนั้นให้ตาย เพราะชายคนนั้นเป็น ภัยต่อราชบัลลังก์ เมื่อเสร็จงานแล้ว ให

ในเรื่องนี้เสนอการวางแผนของพระเทวทัตในการลอบสังหารพระสัมมาสัมพุทธเจ้า โดยมีการใช้กลุ่มนายขมังธนูถึง ๓๑ คนในแผนการนี้ ด้วยแรงจูงใจเพื่อปกปิดกรรมชั่วของตน และทำให้ไม่สามารถติดตามได้ว่าเป็นการจ้างวานจากใ

ธรระพี ประช จันทกุมาร บำเพ็ญขันติบารมี (๑) ကောဇ บอกนายขมังธนูว่า “ดูก่อนอุบาสก ท่านอย่าเดินทางไปตามทาง ที่พระเทวทัตบอก จงไปทางอื่น เพราะทางข้างหน้าไม่ปลอดภัย สำหรับท่าน” ครั้นพระพุทธองค์ส่งนายขมังธนูไ

บทร้อยกรองนี้เล่าถึงเหตุการณ์เมื่อพระพุทธเจ้าส่งนายขมังธนูไปในทางปลอดภัยจากพระเทวทัต เมื่อเขาไม่มาถึงตามระยะเวลา นายขมังธนูอีกสองคนได้มาและได้ฟังธรรม รับความศรัทธา แสดงให้เห็นถึงความมหากรุณาและการอภัย

ธรระพี ประช วิธูรบัณฑิต บำเพ็ญ สัจจบารมี (๑) ๓๖๗ ของพระโพธิสัตว์เป็นประดุจเสียงพิณหัตถีกันต์ ที่ยังใจของ สรรพสัตว์ให้เพลิดเพลินยินดีได้ บุคคลใดฟังธรรมจากท่าน นับ เป็นอุดมมงคลสำหรับชีวิตของบุคคลนั้นทีเ

เนื้อหานี้พูดถึงพระนางวิมลาเทวีที่มีความปรารถนาอยากฟังธรรมจากพระโพธิสัตว์ แต่เกรงว่าจะไม่ได้ยิน จึงแสร้งทำเป็นป่วย เพื่อให้ได้ยินธรรม แม้พญานาคจะเคารพพระโพธิสัตว์ แต่ก็ห่วงความเป็นอยู่ของพระนางมาก เช่

ธรร ประช วิธูรบัณฑิต บำเพ็ญสัจจบารมี (๒) ๓๗๖ ทั้งหมด เห็นการโคจรของดวงดาวนักษัตร พระจันทร์ พระอาทิตย์ที่เวีย…

ในบทนี้กล่าวถึงการเห็นโคจรของดาวและดาวฤกษ์ในสวรรค์ ผ่านมุมมองของพระราชา ธนัญชัยและการท้าพนันที่เกิดขึ้นกับปุณณกยักษ์ในเกมสกา โดยพระราชาและยักษ์ได้ตกลงพนันกันอย่างเข้มข้น ถูกตั้งอยู่ในสวนแห่งสวรรค์ที่เ

ธรระพี ประช วิธูรบัณฑิต บำเพ็ญสัจจบารมี (๒) ๓๗๗ ราชาทอดก่อน เมื่อเริ่มเล่น พระราชาทรงพลิกสกาซึ่งมีลักษณะเป็น ลูกบาศก์ โยนขึ้นไปในอากาศ แต่ด้วยอานุภาพของยักษ์ ลูกบาศก์จึงไม่เป็นไปตามที่ทรงประสงค์ พระรา

บทความนี้กล่าวถึงการเล่นพนันที่ไม่ควรทำ เพราะจะนำไปสู่ความเสื่อมเสียและเวรกรรม ผู้แพ้จะเสียทรัพย์และผู้ชนะอาจก่อเวร ทั้งนี้ยังเน้นถึงการทำดีเพื่อให้มีสุคติโลกสวรรค์ การทำความดีมีค่ามากกว่าการเสี่ยงดวง

ธรร ประช วิธูรบัณฑิต บำเพ็ญ สัจจบารมี (๓) ៣៨០ การสร้างบารมี เป็นงานใหญ่ของพวกเราทุกคน ที่จะ ต้องท้าจนกว่าจะบ…

การสร้างบารมีเป็นหน้าที่สำคัญที่ทุกคนต้องเผชิญ ซึ่งต้องมีความมั่นใจและผ่านอุปสรรคต่างๆ ที่จะมาทดสอบใจ การฝึกจิตใจให้สงบ เป็นการสร้างปัญญาที่บริสุทธิ์ที่จะนำพาเราไปสู่การเข้าใจปัญหาต่างๆ อย่างลึกซึ้ง ท

ธรร ประช วิธูรบัณฑิต บำเพ็ญสัจจบารมี (๓) ៣៨២ ที่คอยช่วยเหลืออยู่ จึงถลึงตาใส่อารักขเทวดาด้วยความไม่พอใจ อารั…

เนื้อหาเล่าถึงการแข่งขันเล่นสการะหว่างพระราชาและปุณณกยักษ์ ซึ่งพระราชาไม่มีอารักขเทวดาคอยช่วยเหลือ ทำให้พระองค์ปราชัยเป็นครั้งแรกในชีวิต ในขณะที่ปุณณกยักษ์ชนะและร้องเสียงดังแสดงความดีใจ ให้ข้อคิดเกี่ย

ธรร ประช วิธูรบัณฑิต บำเพ็ญสัจจบารมี (๔) ๓๕๐ ควรสงเคราะห์ใครบ้าง ทำอย่างไรจึงจะชื่อว่ามีปกติกล่าวคำสัตย์ เมื…

ในธรรมเทศนานี้ พระโพธิสัตว์ได้แสดงวิธีการดำเนินชีวิตที่ถูกต้อง โดยเฉพาะสำหรับผู้ครองเรือน ควรเข้าใจว่าการคบหาสมาคม การเลือกบริโภค การเลือกถ้อยคำ และการมีปฏิสัมพันธ์กับเพื่อนต้องมีวิจารณญาณ เพื่อเป็นผู

ธรรมะเพื่อประชา เนมิราชชาดก บำเพ็ญอธิษฐานบารมี (๕) ៤៤៨ รสแห่งธรรมเลิศกว่ารสทั้งปวง ความสุขที่เกิดจากการ เข้าถึงธรรมอันบริสุทธิ์ภายใน ประเสริฐกว่าความสุขอื่น เมื่อเรา เข้าถึงธรรมภายใน ซึ่งเป็นแก่นแท้ขอ

เนื้อหาพูดถึงการเข้าถึงธรรมอันบริสุทธิ์ที่ทำให้ชีวิตสมบูรณ์ โดยยกตัวอย่างจากพระบาลีในเนมิราชชาดก ที่บอกถึงความสำคัญของการสร้างบารมีและการประพฤติปฏิบัติธรรมเพื่อให้ได้เข้าถึงธรรมกายภายในและเป็นที่พึ่งท

ธรระพี ประช เนมิราชชาดก บำเพ็ญอธิษฐานบารมี (๗) ๔๖๗ เพราะฉะนั้น การไปจากโลกนี้ของพวกสัตบุรุษ และพวก อสัตบุรุษจึงต่างกัน พวกอสัตบุรุษย่อมไปสู่นรก พวกสัตบุรุษ ย่อมเป็นผู้ดำเนินไปสู่สวรรค์” คติในสัมปรายภพ

บทความนี้พูดถึงความแตกต่างในสัมปรายภพระหว่างสัตบุรุษที่ทำบุญและอสัตบุรุษที่ทำบาป ซึ่งผลของการกระทำในปัจจุบันจะส่งผลต่อชีวิตหลังความตาย สัตบุรุษจะได้ไปสู่สวรรค์ในขณะที่อสัตบุรุษจะต้องเผชิญกับทุกข์ในนรก

ธรระพี ประช เนมิราชชาดก บำเพ็ญอธิษฐานบารมี (๗) ៤៦៩ มาตลีเทพบุตรตอบว่า “สัตว์เหล่านี้เคยเป็นผู้ตระหนี่ เหนียวแน่น มีบาปธรรมประจำใจ มักด่าบริภาษ เบียดเบียน สมณพราหมณ์ผู้ประพฤติดีปฏิบัติชอบ ใช้วาจาเหมือน

ในชาดกเนมิราชนี้เสนอถึงผลกรรมของสัตว์ที่เคยทำความชั่ว เช่น การเบียดเบียนผู้อื่นและการโกงลูกหนี้ ทำให้ต้องทนทุกข์ในนรก ซึ่งเป็ฯสภาพที่กรรมของเค้ากลับมาหา โดยนำเสนอการลงโทษทางจิตใจและร่างกายที่สอดคล้องก

ธรรมะเพื่อประช เนมิราชชาดก บำเพ็ญอธิษฐานบารมี (๑๑) ៥០៥ ปรากฏในสรทกาล อยากทราบว่า วิมานนี้เขาเรียกชื่อว่าอะไร” มาตลีเทพบุตรทูลอธิบายถึงความเป็นมา และความสำคัญของ เทวสภาแห่งนี้ ซึ่งพวกเราส่วนใหญ่คงรู้กั

เนื้อหาเกี่ยวกับพระเจ้าเนมิราชและการบำเพ็ญบารมีในชาดก โดยเฉพาะในช่วงที่พระองค์เสด็จไปยังเทวสภา ได้รับการต้อนรับจากทวยเทพในสวรรค์และพระโพธิสัตว์ที่มีบุญบารมีสูง ซึ่งทำให้มนุษย์ได้รับการแนะนำให้เดินทางส

ธรระพี ประชาช บริจาคดวงตาเป็นทาน(อุปบารมี) ๕๑๑ ในการเดินทางไกล เราจำเป็นจะต้องมีเสบียงติดตัวไป เพื่อหล่อเลี้ยงสังขารให้ดำรงอยู่ได้ไม่ว่าจะเป็นการเดินทางในโลกนี้ ในโลกหน้า หรือแม้กระทั่งไปสู่อายตนนิพพา

การเดินทางในชีวิตต้องการเสบียง บุญเป็นสิ่งสำคัญที่หล่อเลี้ยงจิตใจและกาย ซึ่งเกิดจากการทำทาน รักษาศีล และเจริญภาวนา พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้กล่าวถึงคุณค่าของการให้ที่ส่งผลดีต่อผู้ให้ บุญจะกลั่นเป็นดวงบุญ

ธรระพี ประช บริจาคดวงตาเป็นทาน (อุปบารมี) ๕๑๓ คือ ที่ประตูเมืองทั้ง ๔ แห่ง ใจกลางเมืองอีก 9 แห่ง และที่ ประตูพระราชนิเวศน์อีก แห่ง พระองค์จะเสด็จไปโรงทาน ทรง ตรวจตราการให้ทานด้วยพระองค์เองในทุกวันพระ

ในวันพระ พระเจ้าสีวิราชเสด็จไปโรงทานเพื่อบริจาคทรัพย์สินและพิจารณาการให้ทาน พระองค์ทรงคิดว่าแม้จะบริจาคทรัพย์สมบัติภายนอกมามาก แต่ความสุขยังไม่มากขึ้น จึงตั้งใจบริจาคสิ่งที่มีค่าอันลึกซึ้งมากกว่า จนมี

ธรระพี ประช บริจาคดวงตาเป็นทาน(อุปบารมี) ๕๑๕ การบริจาคของเรา และอย่าได้ถือโกรธในพราหมณ์นี้เลย” จากนั้นพระองค์ทรงรับสั่งให้แพทย์ควักดวงตาทั้งสองออก หมอได้บดโอสถหลายขนานทาพระเนตรเบื้องขวา พระองค์ได้ รับ

บทนี้เล่าถึงความมุ่งมั่นของพระราชาที่ตัดสินใจบริจาคดวงตาของพระองค์ ด้วยการข่มทุกขเวทนาที่เกิดขึ้น ขณะที่แพทย์พยายามหยุดการทำ แต่พระราชาสั่งให้ทำต่อไป พระราชาเชื่อว่าการบริจาคดวงตาจะนำไปสู่การเข้าถึงพร

ธรระพี ประช บริจาคดวงตาเป็นทาน (อุปบารมี) ๕๑๗ การสั่งสมทานบารมี ไม่ว่าจะเป็นบารมีขั้นต้น อุปบารมี หรือ ปรมัตถบารมี พระองค์ประพฤติเป็นแบบอย่างที่ดีงาม ให้เป็น ต้นแบบในการสร้างบารมีของเรา เพราะพวกเราทั้

บทนี้กล่าวถึงการสั่งสมทานบารมี เช่น อุปบารมีและปรมัตถบารมี โดยยกตัวอย่างพระองค์เป็นแบบอย่างในการสร้างบารมีของผู้คน เพื่อพาไปสู่ความปลอดภัยและนิพพาน การประพฤติปฏิบัติตามแบบอย่างนี้จะทำให้เราสร้างบารมีไ

ธรระพี ประช กระต่ายน้อยในดวงจันทร์ (ทานปรมัตถบารมี) ๕๒๑ ประโยชน์ทั้งต่อตนเอง และผู้อื่น เป็นการส่งเสริมสนับสนุนให้ เกิดสันติสุขขึ้นในโลกอีกวิธีหนึ่ง บัณฑิตทั้งหลายเมื่อจะให้ทาน ก็ให้ด้วยความเคารพ ให้

บทความนี้พูดถึงการให้ทานว่าเป็นวิธีหนึ่งในการส่งเสริมสันติสุข ไม่เพียงแต่ต่อตนเอง แต่ยังต่อผู้อื่นด้วย บัณฑิตควรให้ทานด้วยความเคารพและจิตใจดี โดยเลือกสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับการให้ ชีวิตที่ให้จะได้รับควา